Nog vóórdat Tros Opgelicht bij ons aan de deur verscheen, hadden mijn advocaat en ik al contact met hen opgenomen. We wilden namelijk niet opnieuw in dezelfde val trappen als bij Kassa Belbus. Daarom boden wij een live interview aan, in aanwezigheid van mijn advocaat, zodat er niet geknipt, geplakt of verdraaid kon worden.
Tros Opgelicht?! weigerde dit.
Volgens hen moest het per se een vooraf opgenomen interview zijn — bij hen in de studio. Met andere woorden: precies de omstandigheden waarin montage “toevallig” altijd in het voordeel van het programma uitpakt.
Dat aanbod heb ik dan ook geweigerd. Na mijn ervaringen met Kassa wist ik wel beter. Nog een montagefeestje? Nee, bedankt.
Het onverwachte bezoek
Niet lang daarna kregen we het bekende “verrassingsbezoek”. Een draaiende camera, een microfoon onder je neus, en een verslaggever die precies weet hoe je onder druk gezet moet worden.
Hieronder het fragment van dat moment:
Ik kan u verzekeren: mijn hart draaide op volle toeren.
Je staat daar niet als ondernemer, maar als mens — overvallen, overrompeld en zonder enige mogelijkheid tot fatsoenlijke reactie.
Toen ik de deur dichtsmeet, begonnen ze door de brievenbus te schreeuwen. Niet zomaar roepen, maar echt op een manier waarvan ik zeker weet dat het bedoeld was voor extra publiek: de buren.
Daarna reden ze nog minutenlang rondjes om ons huis, alsof ze hoopten dat ik alsnog naar buiten zou stappen. Het was pure intimidatie, vermomd als journalistiek.
En u kunt het geloven of niet, maar op dat moment voelde ik mij volledig radeloos. Alles wat je doet, wordt tegen je gebruikt.
Alles wat je niet doet, óók.